Een lied voor het licht
Licht dat ons aanstoot in de morgen (Huub Oosterhuis)
Een verhaal voor Lichtmis
Als je een pasgeborene hebt dan lopen nacht en dag door elkaar. Bij dit gezin was dat niet anders. Het was vroeg in de ochtend, of laat in de nacht dat de baby wakker werd met honger. Buiten was het dan donker en rustig, zelfs de vogels waren nog stil. Ze waren een geroutineerd team ondertussen, tenslotte was de baby nu al vijf weken oud. Nadat ze hadden gegeten besloten ze een wandeling naar het volgende dorp te maken. Ze wilden graag naar de markt om wat te snuisteren en hun kind voor te stellen aan hun vrienden.
De zon begon zijn rustige klim naar de hemel en de vogels zongen hun ochtendlied. Onderweg waren ze getuigen van de mensen die een voor een hun licht aanstaken om aan hun dag te beginnen. Ze volgden de lichtjes tot aan het ochtendblauw dat helder kleurde.
Aangekomen op de markt snuisterden ze wat rond, babbelden met vrienden en bekenden die ze tegen kwamen. En natuurlijk werd de baby bewonderd. Die was tenslotte al 40 dagen oud. Na heel wat gesprekken ging de mama even zitten. Het kind zat dicht bij zijn mama in de draagzak maar ze nam hem er even uit. Zonder dat ze het had opgemerkt, zat ze naast een oude man. De man, zijn naam was Simon, knoopte een gesprek aan en vroeg naar de baby. Hij vroeg of het een hij of een zij was. Hij vroeg ook hoe oud de baby was. De mama antwoordde dat hij vijf weken oud was, Zij vroeg hoe oud de man was, en die antwoordde dat hij enkele weken ouder was… Ze schoten allen in de lach, de mama gaf haar zoon aan de man. Hij nam de baby voorzichtig in zijn grote handen en rond hem kwam een tevredenheid alsof hij het vuur dat in hem leefde doorgegeven had, hij gaf de baby een kruisje op zijn hoofd en keek recht in de ogen van de mama. Een tevredenheid ging van hem uit en de mama ontving deze voor haar kind. De oude man was wanhopig geweest over de toekomst maar nu hij zag dat er zoveel liefde was voor een baby, geloofde hij dat als zijn tijd kwam, hij vredig kon gaan. Maar hij wilde de moeder toch waarschuwen dat een levensweg niet over rozen loopt. En daar zou zij zelf ook verdriet van kunnen hebben.
Hun wegen liepen verder ieder naar een andere kant en ze verdwenen samen in de menigte, maar ze waren nog zichtbaar, ze waren vervuld van licht, doordat ze zich opengesteld hadden voor een gesprek en tijd om naar elkaar te luisteren.
Aan de andere kant van de markt ontmoetten de ouders en het kind een vinnige oudere dame, ze heette Anna, ze had net haar stoep geschuurd en waarschuwde de mama om voorzichtig te zijn, omdat het nog glad kon zijn. Ze kwam naar de mama en nam haar bij de arm om zeker te zijn dat ze niet zouden vallen. Samen wandelden ze voorzichtig over de stoep. De dame vroeg naar het kind, en keek met een brede glimlach in de draagdoek. Of het goed at? En het goed sliep? En genoeg lachte? Bij elke vraag kreeg de dame meer en meer pretoogjes, alsof ze meer en meer verbondenheid voelde met het kind. Bij hun laatste stap van de natte stoep naar de droge, gaf de dame een kruisje aan de baby en er verscheen een grote glimlach op haar gelaat. Het hart van de moeder werd wat groter en ze dankte de vrouw voor de hulp. Hun wegen gingen apart verder, maar je kon ze zien dat ze een extra lichtje met zich mee gekregen hadden. En hun tred was wat lichter.
Bij hun thuiskomst waren de mama en de papa vervuld van al het goeds dat ze onderweg gekregen had. De mama tekende vlammetjes en lichtjes op hun raam en hing lampjes op. Ze wilde de vreugde van de tijd en het vertrouwen dat ze gekregen had delen met de buren, passanten. Want ze wist dat haar zoon een bijzonder iemand was en dat het licht alleen maar sterker zou worden. En zijn licht zou hen de weg wijzen ook al ging die niet over rozen.
Vicky de Jonghe, lector in de Norbertuskerk
Gebed
Heer onze God,
uw licht daagt aan de horizon
en wijst ons uw toekomst aan.
Wij bidden U
dat wij blijven hopen en vertrouwen
in Jezus, het licht van de wereld.
Geef dat wij een afstraling worden
van zijn licht:
dat wij elkaar niet de steek laten,
dat wij elkaar dragen, steunen, bemoedigen
in deze barre tijden,
gelovend dat er ook vandaag toekomst is.
Amen.